domingo, 24 de junio de 2012

4 + 1, ya van cincooooo!!!!

Después de una semana mucho más relajada, animada y enérgica, llegó el día de empezar mi segunda ronda de quimios!!!!
Analíticas perfectas, adiós a la anemia, así que empezamos con una buena dosis de anticuerpos!!



Fue una mañana larga. Con los anticuerpos (Herceptin: son los que me corresponden porque el tumor era Her2 positivo) tenía que estar en observación por si tenía algún efecto secundario. Pero todo perfecto...
En segundo lugar, sorpresa. Estoy dentro de un ensayo para otro tipo de anticuerpos. Han sido probados en gente con cáncer en fases avanzadas y han dado muy buenos resultados, así que ahora están probando con gente con cáncer en primeras etapas. El tema es que no sé si me los están administrando o no, puede ser un placebo. Ni siquiera mi doctora lo sabe... Así que sorpresa!!!!
Y todo perfecto...




La verdad es que más que perfecto, pues me pasé la mañana durmiendo. Siempre que iba a hacer las otras quimios, veía a muchas de las demás señoras durmiendo, incluso algunas con el cojincito traído de casa... Y el viernes entendí el por qué! Antes de empezar, me inyectaron un "Polaramine" y Núria, mi enfermera, ya me advirtió que producía somnolencia... Creo que no había acabado de pronunciar la palabra, que a mí ya se me cerraban los ojos.

Llevábamos ya unas 4 horitas... Y llegó el momento de la quimio, el Taxol...
Y sólo hacía 1 minuto que estaba entrando por mis venas y... ay, ay, ay!!! "Blase, llama a Álex, (mi otro enfermero), algo me está pasando". Notaba una sensación extraña en la cabeza, ni siquiera sé explicar el qué, pero no era normal...
De repente 3 enfermeras y 1 enfermero corriendo en la habitación con cara de circunstancias. Stop taxol, hola oxígeno!!!
Yo no me vi, pero Blase dice que no estaba roja, sino lo siguiente. Una vez todo estabilizado (me había subido la presión), me administraron una medicación antes de volver a empezar con la quimio... Y me volví a dormir, y todo fue bien...

No soy ni la primera ni la última persona que tiene esta reacción... Así que todo controlado!!!

Todo, menos el sueño... A las 21:00h ya estaba durmiendo...

Ayer como nueva, disfrutando de los niños y de la verbena de Sant Joan, comiendo coca, tirando bombetas y jugando con bengalas.
Me encuentro genial, ya me habían dicho que los efectos del Taxol son mucho más suaves!!! No vómitos, no nauseas, no NADA!!! De momento... cruzad los dedos, please!!
Efectos, haberlos, haylos, supongo que irán apareciendo a medida que vaya haciendo sesiones... Me quedan 11, llevamos 1!!!!! + 4, ya son 5!!!

Estos días miro atrás, y de momento, tampoco ha sido tan traumático... Supongo que si estuviera escribiendo esto, los días posteriores a las primeras quimios cuando me encontraba FATAL, no diría lo mismo (de hecho, con "back from hell" está todo dicho!!!)... Pero en general, estoy llevando una vida normal, siguiendo más o menos las rutinas de antes (con ayuda, eso sí!!).



Los niños están felices y para mí eso es lo más importante.
Tengo una familia fantástica que me está ayudando más de lo que podría pedir.
Un marido que es mi gran apoyo.
Y así las cosas son más llevaderas...

Y tengo unos amigos que siempre están ahí... La verdad es que algunos se han descolgado por el camino. Y otros se han subido al carro.

Ha hecho falta un cáncer para darme cuenta de cómo son algunas personas y descubrir lo fantásticas que son otras. Realmente fantásticas...


10 comentarios:

  1. Tu si que ets fantastica, Rebe! Espero que aquesta quimio et doni una tregua, tot i que tu ho portes tot estupendament! un peto, guapa i molts anims. A veure si vinc a Barcelona aviat i t'aviso. O si veniu a Port Aventura... molts petons, campiona!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies bonica!!!!! De moment vaig moooolt bé!!! Suposo que a mida que vagi fent sessions, igual van sortint cosetes, però bueno!!! Avisa'm si vens a Barna, siiii!!!! Per cert, el Sesamo Aventura que tal??? No descarto lo de portar als peques!! Muaks!

      Eliminar
  2. Ja van 5!!! fantàstic, genial, ueeee!!!!! MOLTES FELICITATS GUAPA!!! Portes un gran camí recorregut i tot i que en aquest transcurs t' has trobat pedres que entorpien el teu camí, has sabut aixecar-te i esquivar aquests paranys per no permetre que res ni ningú entorpís el teu camí. Aquestes pedres que has anat apartant i totes les vegades que t' has hagut d' aixecar per seguir endavant t' han fet més forta, més alegre, més valenta i han tret el millor de tu, has pogut demostrar a tothom i tu mateixa la teva fortalesa i el que és més important has seguit demostrant lo bona mare que ets. De ben segur que tota aquesta experiència la Mia i en Nico el dia de demà la recordaran amb admiració cap a la seva mare i sabran que a la seva mare mai li ha faltat un somriure per ells! FELICITATS.
    Anna

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies bonica!! Que maco tot el que em dius!!!! Un petonarru!!!!

      Eliminar
  3. Me alegro Rebe, ya verás lo peor ha pasado, yo recuerdo las primeras y se me ponen los pelos de punta, eso sí se me ponía un tipín que no veas, pero las de taxol son otra cosa, besos campeona

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ayyy!! Yo lo de tipín, nada de nada, porque me ha dado por comeeeeeeer!!!!! Pero bueno... Me voy a empezar a controlar, porque como un poco por antojos y no puede ser!!!!!! Un besito!!!

      Eliminar
  4. Felicitaciones Rebeca!! Yo, como tu, tengo dos niños pequeños... A mi me operaron el año pasado, me hicieron una mastectomía reconstructiva. No llevé quimio ni radio. En pocos días me haré la reconstructiva de la areola-pezón... y también tengo un blog, que ha sido el bálsamo de este cambio de vida... ¡Un abrazo! ¡nos vemos en la web!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Sonia!!!! Lo de los niños a veces es complicado pero ellos son más listos y más fuertes de lo que nos imaginamos!! Los míos lo están llevando súper bien (claro que tampoco acaban de entender todo!!!). Ahora buscaré tu blog!!!! Un besito!!! Y que vaya bien la reconstrucción!!!!!

      Eliminar
  5. Una menos preciosa....estoy contigo!

    ResponderEliminar