miércoles, 16 de mayo de 2012

Lentejas, zapatos y abrazos virtuales

Parece que ya vuelvo a ser yo misma después de mi segunda sesión de quimio... Una yo misma mucho más cansada, pero yo, la Rebe que va a trabajar un ratito por la mañana, se toma un café eterno con su mami y sus hermanas, se va a hacer un paseo para charlar con Ester, su amiga de la tienda de pasteles y va a buscar a los peques al cole.

Han sido unos días durillos, más mentalmente que físicamente, pues la quimio está vez no me ha machacado tanto. Los síntomas me aparecieron el domingo, a las 48 horas de la sesión, y no tan acentuados como la primera vez. También me han dado más medicación y he tenido menos nervios, así que el resultado ha sido bueno.
Pero sí que me he notado más débil y, a ratitos, menos optimista... Que rabia, verdad?? Con lo bien que íbamos!!! Supongo que el estar más decaída, a veces, afecta el coco!! Y si esto?? Y si lo otro? Y si ahora estoy así de cansada, cómo voy a estar después de 8, 10, 12 sesiones?? KNOCKED OUT!!!! O, lo que es lo mismo, K.O!!

Por otro lado, empiezo a ser como una "Barbie" y no en lo que al físico se refiere. La quimio no me ha hecho más esbelta, ni más rubia, ni con menos cadera. Pero sí que el vello empieza a desaparecer. Y, la primera zona donde empieza a menguar es en la zona púbica (jo, mira que puedo ser fina cuando quiero!!!). Fue una sorpresa para mí, pues pensaba que primero era la cabeza y luego, sorpresa!!! Pero he preguntado a otras compis y me lo han confirmado: vello púbico, axilas, cabeza y piernas; ese es el orden. Vaya, que una depilación más que integral para este veranito!!!




El de la cabeza aún aguanta, pero no si lo estiro, entonces no opone resistencia y se queda en las manos... Así que en breve, pelona oficial.

Y poca cosa más a explicar. Súper especiales, como siempre, mis papis, mis hermanas, mi marido y mis churumbeles, que son los que me ayudan en esta lucha.

No tienen precio sus frases, Nico diciéndome "I'm so happy to see you mommy" cuando lo voy a buscar al cole, o Mia repitiéndome 10 veces al día el "I love you" más dulce que os podáis imaginar.

Cada mensaje de mi marido desde el trabajo, cada llamada para ver como me encuentro, cada visita a comer para así vernos un ratito más...

Las lentejas de mi madre y los zumos de naranja (colados, porque así de señoritonga soy yo), y una habitación siempre lista en su casa.

Los piropos de mi padre el día que ya me apetece maquillarme y ponerme guapa con esa sonrisita que le sale por debajo del bigote. Parece un tipo serio, pero es un trozo de pan!! Y un gran padre!!

Los mimos de mis hermanas y toda la ayuda que me dan... Y esos zapatos que me regalan para ver si me animo un poquito!!!! Funciona!!! Porque, a que mujer no le alegran unos zapatos nuevos? Aunque tenga 300 más...

Y TODOS VOSOTROS!!! Los comentarios antes, durante y después de la quimio. El alivio que percibo en vuestras palabras cuando doy señales de vida después de una sesión; los ánimos, los besos, los abrazos virtuales... No os podéis imaginar la importancia que tiene todo eso, cada letra, cada palabra, cada segundo de vuestro tiempo que me dedicais, es un poquito más de esta medicina que me va a curar.

21 comentarios:

  1. Nena, tú vales mucho!!! Además, nosotras somos lo contrario de Sansón: cuando se nos cae el pelo es cuando más fuertes somos, aunuqe te ases unos diítas floja. Verás como sí. Guapa!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias guapa!!!!! Ya estoy pelona, pelona, y con más fuerzas que nunca!!! Un besazo!! Y me alegro mucho por esa mini-excursión al cajero!!! a ver que tal mañana la de la panadería!!!

      Eliminar
  2. Hola Rebe, me alegra mucho que estes mejor. Solo quiero decirte una cosa y creo que la he dicho muchas veces a otras asi que lo siento si soy muy repetitiva. Tienes todo el derecho del mundo a pasar malos ratos y a tener esos momentos de debilidad en donde lo ves todo muy negro y te haces mil preguntas. Somos humanos y no podria ser de otra manera. Pero si lo piensas seguro que tienes muchos mas momentos buenos cuando ves a los nin-os, estas con tu marido o simplemente te alegras de estar un poco mejor ese dia. Una buena llorera descarga y ayuda mucho asi que no te preocupes por hacerlo de vez en cuando que es buen tratamiento.

    Solamente acuerdate que eres muy fuerte y que saldras de esta siendo aun mas fuerte y mucho mejor persona porque veras la vida de otra manera. El tiempo pasa rapidito, hace ya 11 meses que me diagnosticaron el cancer y se me he pasado rapisimo.

    Muchos besos y sigue tan estudenda y con esa familia tan maravillosa que te apoya en todo momento.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Mila!!! Mil gracias... La verdad es que creo que entre nosotras nos entendemos mejor de lo que nadie nos puede entender... Se espera de nosotras que estemos positivas al 100%, pero por desgracia yo tengo momentos en que flaqueo, sobretodo cuando estoy de bajón por la quimio... Luego todo vuelve a la normalidad, pero siempre va bien descargar unas lagrimitas, a que si???
      Un besazo guapa!!!

      Eliminar
  3. Princesa, eres la mejor...me encanta ver cuando resurges...eres fuerte!

    ResponderEliminar
  4. Becky, ben a munt! tens tanta gent que t'estima que a la caiguis una miqueta entre tots t'aixecarem! t'estimo molt! Petonassos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies bonica!!!! Va molt bé saber que hi ha tanta gent recolzant-me... Un petonas!

      Eliminar
  5. Rebe, em tens alucinada!!!! Molt alucinada!!! ets forta, ets lo más. Ja sabia que hi havia algo radical en tu cada cop que hem tingut la sort de trobar-nos (pq a més amés han sigut molts cops eh?). Un cop més....em fa molta il·lusió saber again de tu!!!!
    Petons
    Coco (eli carod)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies guapa!!!!! Pensa que si ara ens trobem aniré amb mocador al cap o sombreret, així que estigues al tantoooo!!!! A més, ara fa temps que no ens trobem!!!! Un petonet bonica!!!

      Eliminar
  6. muchiiiiiisimos animos!!!...la familia y los amigos son lo principal....un saludo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mil gracias José!!! Cuanta razón!!! Sin ellos la lucha sería durísima!!!! Un abraazo!!!

      Eliminar
  7. Hola Rebeca.
    Lo de la Barbie, también lo digo yo. Y si, la depilación que acabamos teniendo es brasileña, pero radical. Nunca había tenido las axilas tan suaves, es una pena que eso luego se recupera.
    En cuanto a la cabeza, no acaba de quedar suavecita, siguen saliendo pelillos, que no crecen. Al tacto parece que tengo arena en zonas de la cabeza. Lo que llevo peor, son las cejas. Van desapareciendo poco a poco, primero eran menos pobladas, ahora se van encogiendo por los lados. Cada vez son más cortitas, el otro día pasé el lapiz por ellas, y ufff, horror, jajaja, mejor las dejo que queden como quieran.

    Nunca como ahora había aplicado el carpe diem, pero es así, hay que vivir y disfrutar el momento. Así que...a dejarte besuquear y querer, que nos lo merecemos.

    Besazos enormes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias guapa!!!!
      De momento mis cejas sobreviven... pero claro, llevo poquitas sesiones... Creo que debe ser de lo que más impacta, cejas y pestañas, porque realmente enmarcan y definen mucho el rostro... Pero como dice mi pequeñaja, el pelo vuelve a crecer (por desgracia el de todas partes... ;D)
      Un besito!!!!!!!

      Eliminar
  8. Rebecaaaa pero como me gusta leerte y como me gusta verte bien!!!!! Pero que bonita!!!! vamossssss palante siempre... siempre palante!!!! besitosssss campeonaaaaaaa

    ResponderEliminar
  9. Hola rebe espero que estes mejor y mas animada yo el 17 tuve mi 2°sesion y hoy sabado ya ando revuelta y devilucha a mi con la 1°sesion ya se me cayo todo el pelo soy pelota oficialmente desde hace ya una semana jiji aunque parecia golum el del señor de los anillos hasta que se cayo bien el del coco.Yo imagino que mañana ya hinvernare pero queria darte todo mi apoyo que yo pienso que tengo muchas muchisimas cosas para levantarme ponerme mi pañuelo y mi flor y salir a pasear nena el sol sale para nosotras todps los dias muchos besitos y fuerzas

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Que requeteguapa y preciosa en esa foto con el pañuelo rosa y la flor en la cabeza!!!!
      Este viernes voy a por mi tercera!!!
      Y tienes toda la razón!! Tenemos mil motivos para levantarnos cada día y disfrutar de la vida!!!
      Un beso!! Eres preciosa!!!!

      Eliminar
  10. Hola Rebe! Sóc l'Ingrid de la uni, recordes? Ostres, doncs m'ha arribat lo del teu càncer de mama... I t'escric per donar-te molts i molts ànims en la teva lluita!! Encara no he pogut llegir tot el que escrius al teu blog, però t'haig de dir que, per lo poc que he llegit, em sembla tot de lo més interessant! Segueix així i endavant!

    Una abraçada ben forta!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola guapa!!!
      És clar que m'enrecordo!!!!!!!! Doncs mira, la vida et dona sorpreses i no sempre són agradables, però bueno, d'aquesta ens en sortirem segur!!
      Com estàs?? Què és de la teva vida'?
      Un petonet bonica!!

      Eliminar
  11. Hola Rebe! Doncs vaig seguint quan puc el teu blog i em sembla superinteressant com estàs explicant la teva experiència. Està molt ben redactat! Jo bé, ara busacant una feina mínimament digne però segur que algo trobarem. Una forta abraçada!

    ResponderEliminar